Piwopedia

International Bittering Units, w skrócie IBU to międzynarodowa jednostka określająca stopień goryczki piwnej. 1 IBU odpowiada zawartości 1 miligrama izo-alfa kwasów pochodzących z chmielu w 1 litrze piwa. Wskaźnik IBU zależy od ilości chmielu, alfa-kwasów

Styl, który przez przypadek narodził się w Niemczech w 1890 r., a rozwinął się na początku lat 90. XX wieku w Kanadzie i Stanach Zjednocznonych. Początkowo powstawało poprzez zamrożenie piwa na etapie leżakowania i dojrzewania oraz usunięciu lodu.

Piwo fermentowane i filtrowane w bardzo niskiej temperaturze z małym dodatkiem chmielu. Uzyskuje się bardzo klarowne piwa, które można przechowywać w białych butelkach. Piwa te są niemal bezsmakowe.

Patrz: double.

Ciemne piwo górnej fermentacji, po raz pierwszy uwarzone przez brytjski browar Thrale’s i eksportowane do krajów nadbałtyckich oraz Rosji. Narodziło się w XVIII w. i podobno było ulubionym napojem carycy Katarzyny II, podawano je także chorym w rosyjskich

Piwo górnej fermentacji początkowo warzone dla brytyjskich wojsk kolonialnych w Indiach na początku XVIII w. Charakteryzujące się większą zawartością chmielu i alkoholu – naturalnych konserwantów niezbędnych dla zachowania jakości w czasie długiej podróży

Związek organiczny o gnilnym zapachu chlewu, ale też aromacie jaśminu. W piwie jest silną wadą i świadczy o zakażeniu bakteriami z rodzaju e-coli. Często jest powiązany z DMS (siarczku dimetylu).

Patrz: india pale ale.

Polski chmiel wyhodowany w Instytucie Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach, będący krzyżówką odmian Northern Brewer i Marynki. Posiada kwiatowo-cytrusowy profil, z wyczuwalnymi aromatami czarnej porzeczki i grejpfruta.

Nazwa urządzenia służącego dawniej do rozlewu do beczek dębowych lub aluminiowych. Stosowana nazwa urządzenia pochodzi od opracowania tzw. izobarycznej metody nalewu piwa.