Bardzo ciemne, dosyć gęste i kremowe, palone piwo typu ale, o umiarkowanej mocy. Jego warianty warzone w tropikach mogą być całkiem słodkie, podczas gdy wersje eksportowane z Wielkiej Brytanii są bardziej wytrawne i mocniejsze.
Krótka historia: Na początku XIX wieku ten typ gęstego stouta był warzony w Wielkiej Brytanii na potrzeby tropikalnych regionów należących do Imperium.
Z pozoru kuriozalna może się wydawać popularność tego mocnego piwa w gorącym klimacie – większość osób przy wysokiej temperaturze preferuje piwa lekkie. Jednak jeśli wziąć pod uwagę regenerujące i odżywcze właściwości foreign extra stout, to jego ugruntowana pozycja wśród "tropikalnych" piwoszy jest jak najbardziej uzasadniona. Wersje warzone w tropikach są dość słodkie, podczas gdy przeznaczone na eksport brytyjskie wersje tego piwa są umiarkowanie wytrawne. Smak palonego ziarna i słodu jest wyraźny, choć dużo mniej ostry niż w przypadku dry stouta. Tropikalne wersje foreign extra stouta mają wyczuwalny owocowy posmak, łagodny smak ciemnego słodu i umiarkowaną goryczkę. Z kolei wersje eksportowe wydają się mieć mocniejszy palony smak, mniej owocowy charakter i są bardziej gorzkie.
Przypalone palety smakowe obydwu tych piw mogą zawierać nuty kawowe, czekoladowe lub lekko palonego ziarna. Smak chmielu jest prawie niewyczuwalny. Zawartość alkoholu jest na tyle wysoka, że piwo jest nieco rozgrzewające. Piwo to jest dość intensywnie gazowane.
Zawartość alkoholu: 5,5-8%.
Gorycz (w International Bittering Units): 30 – 70
Region występownia: Poza Wielką Brytanią i USA piwo to jest warzone m.in. w takich egzotycznych krajach jak Sri Lanka, Jamajka, czy Trynidad i Tobago.
Przykłady marek: Lion Stout (Sri Lanka), ABC Stout, Dragon Stout, Royal Extra "The Lion Stout" (Trynidad i Tobago), Jamaica Stout, Guinness Extra Stout, Guinness Foreign Extra Stout, Coopers Best Extra Stout, Freeminer Deep Shaft Stout, Sheaf Stout, Bell's Double Cream Stout.
