To czas gwarancji smaku i zapachu. Od momentu rozlania piwa do butelek i puszek następuje wyścig z czasem, ponieważ piwo zaczyna się w naturalny sposób starzeć, tracąc swoje walory smakowe i zapachowe. Dzięki odpowiedniemu magazynowaniu i transportowaniu można jednak spowolnić ten proces.
Czynniki, które wpływają na obniżanie jakości piwa to przede wszystkim:
- tlen,
- szok termiczny,
- światło,
- wstrząsy w transporcie.
Piwo w zależności od gatunku ma swój idealny czas, gdy cechy smakowe są najlepiej skomponowane. Nie oznacza to, że po terminie przydatności zatrujemy się piwem. Po prostu browar nie może po tym okresie zagwarantować stabilnej jakości smaku. Istnieją różne czynniki wpływające na znaczne skrócenie terminu przydatności do spożycia.
Najczęstszym powodem starzenia się piwa jest jego nasłonecznienie. Światło jest zagrożeniem jedynie w przypadku stosowania butelek. W ciągu ok. 3 tygodni światło jest w stanie w pełni zepsuć piwo. Stąd nie należy przechowywać butelek na regałach wystawionych na światło słoneczne, lub sztuczne.
Dla najpopularniejszego piwa typu lager zwykle termin przydatności do spożycia wynosi 6 miesięcy, jeśli występuje w butelkach i puszkach oraz 3 miesiące, jeśli występuje w KEGach. Piwo po otwarciu KEGa powinno być rozlane w ciągu maksymalnie trzech dni, dlatego najlepiej uczęszczać do pubów, w których występuje częsta zmiana beczki (czyli tam, gdzie jest duży ruch i dużo się pije).
Im świeższe piwo, tym lepsze. Najkrótszy okres przydatności do spożycia, nieprzekraczający dwóch tygodni mają piwa niepasteryzowane. Takim piwem jest np. Tyskie z tanka, świeże piwo prosto z browaru.
