W sztuce serwowania piwa podstawą jest dobór odpowiedniego szkła. Pomysłów na kształt szklanek i kufli jest tysiące. Można powiedzieć, że jest ich prawie tyle samo, ile gatunków piwa na świecie. Zanim jednak dobierzemy odpowiedni kształt naczynia i przystąpimy do nalewania piwa powinniśmy pamiętać i przyswoić sobie kilka reguł postępowania. Każdy duży browar wybiera taki model szkła, który najlepiej odpowiada jego piwu. Jeżeli jednak chcemy mieć szkło praktyczne w użytkowaniu, a jednocześnie przedstawić walory piwa, np. barwę, trwałą pianę, aromat, musimy trochę ograniczyć nasze pomysły i fantazję.
Kształt naczynia decyduje o szybkości nagrzewania się piwa, utracie CO2 i jego odbiorze przez piwosza. Jeżeli w szklance piana ma utrzymywać się jak najdłużej, to naczynie nie może być silnie rozszerzane ku górze. Taki kształt może być stosowany do piw niefiltrowanych górnej fermentacji. Dla piw typu pilzneńskiego najlepszy kształt naczynia zapewniający właściwą prezentację piwa to naczynie wykonane ze szkła przezroczystego, przypominające szklanicę, lekko baryłkowate z niewielkim przewężeniem w górnej części. Niezależnie od rodzaju i kształtu naczynia musi być ono umyte czyli przede wszystkim oczyszczone z tłuszczu, który powoduje szybkie opadanie piany. Do mycia najlepiej stosować środki bezzapachowe. Po umyciu naczynie powinno być dokładnie wypłukane i osuszone. Należy unikać wycierania szklanek mokrą, zatłuszczoną, kłaczącą ściereczką, bo efektem tej czynności, zaraz po nalaniu piwa, będzie wyzwalanie się CO2 właśnie z miejsc, gdzie pozostał pyłek kurzu, tłuszcz i kłaczki tkaniny. Tak przygotowane naczynie należy przechowywać w warunkach czystego bezzapachowego otoczenia.
Przed nalaniem piwa naczynie powinno być wypłukane w czystej zimnej wodzie. Uzyskujemy wtedy gwarancję usunięcia ewentualnych obcych zapachów, wychłodzenia szkła i zwilżenie ścianek naczynia. W ten sposób eliminujemy efekt pienienia piwa w kontakcie z ciepłym i suchym naczyniem. Najlepszym zauważalnym wzrokowo sygnałem prawidłowo przygotowanego naczynia jest spokojne zachowanie się piwa po nalaniu, tzn. utrzymująca się piana oraz charakterystyczne perlenie – wyzwalanie CO2, podobnie jak w szampanie. W naczyniu źle przygotowanym piwo gwałtownie pieni się, a na ściankach pojawiają się powierzchnie pokryte pęcherzykami CO2.
Kształt pokala lub kufla jest bardzo uzależniony od gatunku piwa – właściwie dobrany podkreśla jego aromat, smak i charakter. Klasyczny lager jest serwowany w prostych lub lekko rozszerzonych szklankach z cienkiego szkła, które sprawia, że podczas degustacji piwo z łatwością przelewa się przez rant szklanki masując podniebienie i język wywołując orzeźwienie. Piwa typu lager posiadają wonne aromaty słodu i chmielu dlatego szklanka nie musi zwężać się ku górze w celu kumulowania ulotnych zapachów.
Piwa pszeniczne w stylu weissbier serwujemy w szkle z rozszerzoną czaszą u góry aby wyeksponować doskonałą pienistość tego gatunku. Zwężony brzeg pokalu kumuluje nuty aromatyczne typowe dla tego gatunku piwa, woń bananów, goździków i gumy balonowej.
Angielskie piwa typu ale podawane są w prostych, otwartych szklankach z grubego szkła, które nie powoduje dodatkowego wysycania podczas degustacji. Szeroka w górnej części szklanka uwalnia bogaty aromat piwa całą swoją powierzchnią. Silny bukiet piw górnej fermentacji typu ale posiada zdecydowane aromaty owoców, chmielu, karmelu i wiele innych.
Deserowe piwo typu schwarzbier o nutach kawowo-słodowych serwujemy w kielichu, który można ogrzać dłonią lub trzymać za stópkę aby piwo pozostało zimne. Lekko rozszerzone u góry naczynie eksponuje gęstą, kremową pianę, np. w piwie Książęce Ciemne Łagodne.
Lekkie piwa smakowe, które świetnie gaszą pragnienie są serwowane, podobnie jak long drinki, w wąskich szklankach z cienkiego szkła. Elegancką oprawę nadają fantazyjne przewężenia i zdobienia oraz stópka utrzymająca niską temperaturę napoju. Smakowe piwa, np. Redd's muszą być bardzo schłodzone. Kolejny typ to irlandzki stout serwowany w szerokiej szklance z rozszerzeniem u góry, które eksponuje gęstą, kremową pianę. Duża średnica pokala pozwala na swobodne uwalnianie się aromatów kawy i gorzkiej czekolady.
Natomiast piwo warzone na Oktoberfest, czyli marcowe (mocniejsza odmiana lagera) serwuje się w tradycyjnym bawarskim, ciężkim kuflu w towarzystwie kiełbas i żeberek.
Trapist – belgiski odpowiednik piwa typu ale pije się ze szkła wzorowanego częściowo na legendzie i przypominającego kształt Świętego Graala, a częściowo przypominającego kielich do koniaku. Można je ogrzewać dłonią aby ułatwić powolne uwalnianie się bogatego bukietu piwa.
Na koniec niemiecki bock (polski koźlak). Szkło powinno podkreślać ciemnobursztynową barwę z miedzianym połyskiem i kremową pianę, dlatego piwowarzy dedykują bockom tulipanowe pokale na stopce.
Pozostałe gatunki piwa (ponad 100 rodzajów!) to osobna historia na temat sztuki serwowania. Każde piwo smakuje właściwie w dobrze dobranym szkle, które podkreśli jego aromat, smak i charakter.
