Profil smakowy to układ cech smakowo – zapachowych, który jest znakiem firmowym danej marki. Im bardziej złożony i różnorodny profil tym głębszy smak piwa. Ocena piwa pod kątem zgodności profilu to ocena profilowa. W piwie można rozróżnić kilkadziesiąt charakterystycznych smaków czy zapachów. I to właśnie na ich podstawie (ocenianych w określonej skali) powstaje profil smakowy każdego piwa, który określa to, co jest w nim pożądane, a co niedopuszczalne.
Zadaniem degustatorów każdego panelu degustacyjnego jest ocena poziomu dopuszczalnych aromatów i znalezienie odstępstw od tego profilu. Bada się zarówno piwa bezpośrednio podczas procesu powstawania, jak i piwa z półek sklepowych. Żeby tego dokonać (inaczej niż degustatorzy wina, którzy oceniane wino wypluwają) piwni łowcy smaków muszą trunek połknąć. Oprócz niewątpliwej przyjemności, głównym powodem tej praktyki jest fakt, iż kubki smakowe odpowiedzialne za wyczuwanie goryczy znajdują się u nasady języka, a jak wiadomo piwo goryczką stoi i jest ona jednym z jego głównych parametrów. Każdy ze znanych degustatorom aromatów niesie w sobie zakodowaną informację.
Jednym z najmniej pożądanych jest fenol, zapach fenolowy (kojarzony z goździkami lub gabinetem dentystycznym), który świadczy o zakażeniu piwa. Kolejnymi niebezpiecznymi zapachami są: zapach stęchły, który oznacza, że fermentacja nie przebiegała w odpowiednich warunkach i tzw. "skunks" – zapach nasłoneczniony, który tworzy się, gdy piwo długo jest narażone na działanie światła. Są też takie aromaty, jak np. dwuacetyl (zapach maślany), który w takich piwach jak Lech czy Tyskie nie powinien występować, natomiast w innych piwach – zwłaszcza czeskich – jest bardzo pożądany.
