Wszystko o chmielu

O tym, że chmiel nie jest głównym składnikiem piwa wspominaliśmy kilkakrotnie, niemniej jednak, jest bardzo ważnym dodatkiem złotego trunku. Dzięki niemu piwo zyskuje charakterystyczną goryczkę. Poza tym jest bardzo atrakcyjny. Świeże, puchate i zielone szyszki chmielu wywołują zachwyt każdego Beerlovera. Jeżeli będziecie brać kiedyś udział w teleturnieju, a w nim pojawi się kategoria „chmiel”, to wybierzcie ją bez wahania, bo po tym tekście zostaniecie chmielowymi ekspertami!

Zanim opowiemy o jego uprawie i zbiorach, przyjrzyjmy mu się z bliska. Chmiel to popularna na świecie bylina z rodziny konopiowatych. Jest on rośliną uprawną, jednak możemy go spotkać również “na dziko”. Ziemia do jego uprawy powinna być żyzna i dobrze nasłoneczniona – świetnie sprawdzą się np. mady. Nas jednak najbardziej interesują żeńskie kwiatostany chmielu. To właśnie one mają charakterystyczny kształt szyszki, który stał się inspiracją dla wielu etykiet i logotypów związanych z branżą piwowarską.

ZASTOSOWANIE

Zacznijmy od oczywistego i niezwykle przyjemnego zastosowania chmielu. Ciężko sobie wyobrazić piwo bez tego składnika. Obecnie browary często wymieniają chmiele, które były wykorzystane przy warzeniu nowego trunku. Jego ogromną zaletą jest mnogość rodzajów, która daje piwowarom możliwość różnych kombinacji. Mogą oni łączyć amerykańskie, niemieckie czy polskie gatunki, by uzyskać wyjątkową goryczkę. Pijąc polskie piwa z pewnością niejednokrotnie zetknęliście się z jego różnymi, polskimi odmianami. Najpopularniejszą oczywiście jest ƒ„Marynka”, jednak zobaczmy czym jescze dysponują polscy browarnicy.

źródło: wiki.piwo.org

Chmiel zwyczajny wykorzystywany jest nie tylko do warzenia piwa, ale także do produkcji kosmetyków, likierów i…leków. Jego szyszki są remedium na bezsenność i działają uspokajająco. Możecie sami przygotować napar, który ukołysze Was do snu, a spożyty przed jedzeniem poprawi trawienie.

UPRAWA CHMIELU

W Polsce, gdzie historia uprawy chmielu sięga IX wieku. Znajdziemy go głównie na południowo-wschodnich terenach, a także na Dolnym Śląsku i w Wielkopolsce. Według serwisu farmer.pl największą powierzchnię uprawy chmielu posiada USA, jest to blisko 19 tysięcy hektarów, co nie jest niespodzianką z uwagi na posiadane terytorium i ogromną liczbę browarów. Polska natomiast jest czwartym pod względem wielkości producentem chmielu w Unii Europejskiej oraz szóstym na świecie (wyprzedzają ją wspomniane wcześniej Stany Zjednoczone, Chiny, Niemcy, Czechy i Słowenia).

Chmiel jest pnącą byliną, której pędy osiągają wysokość 4 metrów, także jeśli zdecydujemy się na jego uprawę, będziemy potrzebować specjalnych przygotowań. Przede wszystkim sporo miejsca. Nie obejdzie się bez strzelistych, solidnych bali, które zostaną porządnie umocowane w ziemi. Nasze słupy trzeba jeszcze połączyć, dlatego potrzebujemy stalowej linki, na której mocujemy przewodniki. Wtedy chmiel będzie mógł piąć się ku górze, rosnąć i rosnąć…

ZBIERAMY!

Czas na najprzyjemniejszy moment całej uprawy. Pierwszy zbiór można rozpocząć dopiero po dwóch latach od założenia plantacji, więc jest to zajęcie dla cierpliwych. Najlepszy okres zbiorów przypada na przełom sierpnia i września. Trzeba doglądać swojej uprawy i zdecydować, kiedy zbierzemy owoce naszej pracy. Nie możemy zrobić tego zbyt wcześnie, ponieważ zbierzemy niedojrzałe szyszki, które mają niska zawartość alfa-kwasów. Zbyt późne żniwa to ryzyko przejrzałych owoców, które utracą odpowiednią barwę.

I DO SUSZENIA

Kiedy zbiór mamy już za sobą, przystępujemy do procesu suszenia. Odbywa się to w specjalnej suszarni, gdzie panuje temperatura oscylująca w granicach 58-63 stopni C. Najważniejsze jest utrzymywanie jej na stałym poziomie. Na szczęście z pomocą przychodzą nowe technologie i w nowoczesnych suszarniach to komputer odpowiada za cały proces.

GRANULUJEMY

Niestety, uprawa chmielu to nie jest takie hop-siup. Po wysuszeniu czeka nas kolejny etap, tym razem chodzi o granulację. Istnieją dwa typy granulatów: T-90 i T-45. T-90 oznacza, że ze 100 kg szyszek otrzymujemy około 90 kg granulatu, a zawartość olejków chmielowych, kwasów goryczkowych i polifenoli jest taka sama, jak w chmielu wyjściowym. Typ T-45 oznacza zatem, że ze 100 kg szyszek otrzymujemy 45 kg granulatu, ale zawartość olejków chmielowych i kwasów goryczkowych jest dwa razy wyższa. Proces ten nie jest szkodliwy i nie wpływa na jakość chmielu, a jedynie ułatwia jego przechowywanie i transport.

I finał! Pod taką postacią chmiel nareszcie może trafić do browaru, gdzie zwieńczy dzieło browarników.